Sondaże powinny odzwierciedlać oczekiwane preferencje. I nie jest dobrze, gdy diametralnie rozjeżdżają się z rzeczywistością.
Polacy już wiedzą, że sondaże przedwyborcze w zasadzie mogą mieć się nijak do realiów. Zwycięzcą może zostać zupełnie inna osoba, niż jest to zapowiadane; ogromne poparcie może uzyskać ktoś, na kogo ankietowani aż tak wyraźnie nie wskazują; popularność niekoniecznie musi przekładać się na oddane głosy.
Tyle wiemy od tygodnia, jaki upłynął po pierwszej turze wyborów prezydenckich. Po wczorajszej debacie wiemy jeszcze jedno: nasi rodacy z uwagą i ogromnym zainteresowaniem podchodzą do drugiej tury wyborów. Ponaddziesięcioipółmilionowa widownia przed telewizorami jest tego dowodem.
Bądź na bieżąco.
Obserwuj nas na Google News!
Ale żółta kartka (czasami nawet czerwona) pokazana niektórym kandydatom w ubiegłą niedzielę dostała się także ośrodkom badania opinii publicznej. Jaki teraz będzie sens w zamawianiu przez redakcje czy partie sondaży badających określone poparcie, gdy tak kompletnie można nie trafić? Jak w takiej sytuacji na podstawie sondaży modyfikować i dostosowywać programy wyborcze? W zasadzie jedynym celem sondaży pozostaje próba wpływania na niezdecydowanych, ewentualnie próba zmiany wskazań wyborczych przez osoby ulegające magii sondażowej.
Teraz sondaże przestały być zupełnie wiarygodne i na decydujące rozstrzygnięcie pozostanie czekać aż do ostatniej chwili.
Chyba, że wydarzy się coś niespodziewanego, przeważającego wyraźnie szalę zwycięstwa.
